Do czego potrzebna jest izraelska wojskowa cenzura
Dziś działem wojskowej cenzury dowodzi 49-letnia ариэла ben israël, pułkowniku. Kobiety zajmują ten post z 2004 roku. W latach 2004-2005 głównym wojskowym cenzor służyła miri регев, izraelski minister kultury i sportu, stale powodując publiczne burzy swoimi непарламентскими wypowiedziami. W różnych latach izraelska wojskowa cenzura pełniła różne funkcje. Na przykład, od 1948 do 2004 roku wojskowe cenzorzy "Jedynej demokracji na bliskim wschodzie" zajmowali się słuchając wszystkich międzynarodowych połączeń telefonicznych.
W 1940 roku związkami z cenzurą zajmował się komitet redaktorów wiodących żydowskich gazet. Są one regularnie spotykali się z szefem rządu, ministrów, wyższych urzędników i oficerów armii w celu omówienia spraw bezpieczeństwa narodowego. Tam wchodziły jak redaktorzy проправительственных syjonistów media, jak i redaktorzy opozycyjnej prasy. Edytor komunistycznej gazety "liczba хаам" ("Głos ludu") shmuel микунис jednym czasie nawet był zastępcą przewodniczącego tego komitetu.
W 1966 roku komitet redaktorów podpisał z cenzurą umowy o pracę. Aby obejść cenzurę, izraelscy dziennikarze należy dodać wyrażenie "Według publikacji w zagranicznej prasie", dokładnie tak, jak rosyjskie media na pewno piszą o игил: "Zakazana w rosji organizacja". W 1992 roku miała miejsce katastrofa, znana w izraelu jak katastrofa цеилим beth. Podczas ćwiczeń w negev, отрабатывавших zamach na prezydenta iraku saddama husajna, zginęło pięciu żołnierzy z sił specjalnych sztabu generalnego (сайерет маткаль). A sześć zostało rannych.
Cenzura zabroniła wszystkie publikacje, ale informacje wyciekły w zagranicznych mediach. Okazało się, że na ćwiczeniach uczestniczył ówczesny szef sztabu generalnego izraelskich sił zbrojnych ehud barak (później szef rządu) i że pospiesznie opuścił miejsce zdarzenia helikopterem (go oskarżali, że uciekł). Na znak protestu przeciwko zakazowi publikacji kilku wiodących gazet zerwał umowę. Później, w 1996 roku, została podpisana nowa umowa, ale konflikty między cenzurą i dziennikarzami zdarzają się cały czas.
– jestem zobowiązany jest podawać im do zatwierdzenia niemal wszystko, co piszę. Jest to stały błąd. Trzeba czasem się targować z nimi za każde słowo, każde zdanie. Ciągle starasz się przekonać cenzorów zmienić zdanie.
Nie jest to łatwe, ale to część mojej codziennej pracy. – ty (wszyscy izraelici na "Ty", w hebrajskim nie ma "Ty". – m. D. ) jest oburzony? – zapytał simon спрунгин, wiodący w tygodniowym podcaście gazety хаарец. – nie to, że jestem oburzony, ale ta instytucja nie jest aktualne w xxi wieku, wieku internetu, sieci społecznościowych i blogów. Każdy dzień, każdą minutę naród wystawi wszystko, co przychodzi ci do głowy.
A my, zawodowi dziennikarze, mają obowiązek zwrócić się do ich rozwiązania. I to prowadzi nas w rozpacz. Atak na wolność słowa pod pretekstem bezpieczeństwa publicznego prowadzone jest ze wszystkich stron. Administracja obamy zaczęła stosować wobec dziennikarzy prawa wojennego czasu o szpiegostwo. Administracja Trumpa nadal na tej samej linii.
Istnieje opinia, że lepiej podawać wszystko ocenzurowane, niż trafić za kratki na wiele lat, publikując coś nie tak.
ja nie pamiętam ani jednego izraelskiego dziennikarza, który popadł za kratki za publikację.
w różnych krajach obowiązują różne mechanizmy ochrony informacji poufnych. Na przykład, w wielkiej brytanii media ostrzegają, że mogą i czego nie mogą pisać. Mam mieszane uczucia co do cenzury – mówi мельман. – tam nie ma żadnej spójności między cenzorzy. Opinie jednego mogą różnić się od opinii innych.Z drugiej strony, oczywiście, lepiej zgodę, niż pisać co popadnie. Мельману 69 lat. Jako doświadczony wojskowy reporter i felietonista w sprawach bezpieczeństwa narodowego, często z góry wie, że można powiedzieć, gdzie przebiega granica.
zajmujemy się самоцензурой. Ale w systemie cenzury tyle absurdu i niedorzeczności, że czasami ręce opadają.
w dzisiejszych czasach okrutnej konkurencji w mediach odbiorców, dla abonentów, za dodatkowe przeglądy i husky istnieje niebezpieczeństwo, że każda самоцензура może nie oprzeć się, ulec urokowi.– podam przykład absurdu. Dziennikarze są zobowiązani przedstawić swoje materiały cenzury.
хизбалла, irańczycy i inni przeciwnicy naprawdę uważnie czytają i reagują na izraelską informacji. Jest jeszcze grupa ulubionych blogerów, zktórymi w ostatnim czasie cenzura stała się pracować. Czasami cenzorzy wymagają, aby usunąć jakieś wiadomości, postów i tweetów. Wyjaśnienia cenzorów w tym przypadku, mówiąc, że wpływowi (takich nazywa się "инфлюэнсеры"), a informacje "Waży" więcej niż postów i tweetów zwykłych komentatorów. Mówią, wrogowie, Iran, хизбалла i tak dalej, mogą przeczytać.
Nie zawsze zdają sobie sprawę zawirowania izraelskiej polityki, ale i dla samych izraelczyków ich polityka staje się bardziej skomplikowane. Tuż po nowym roku nowo mianowany minister obrony izraela naftali bennett powiedział, mówią, zmienimy syrii, wietnamu dla irańczyków. W teheranie szybko zareagowali i na następny dzień już irańczycy zaczęli mówić o tym, że zorganizuje izraelitom wietnam. – nie jestem rzecznik izraelskich służb bezpieczeństwa – mówi мельман. – i nie musi mówić w ich imieniu, tym bardziej liczyć się z tym, że wróg mnie słucha, czy uwierzy moim historie.
To jest niedorzeczne. To nie moje zadanie – nadawanie w imieniu izraelskich służb mundurowych i słuchać ich cenzurować. To nie jest mój obowiązek i moja odpowiedzialność. Naprawdę, w izraelu lubią traktować swoich obywateli jak przedstawicieli, a to i żołnierzy izraelskiej propagandy. Pamiętam, kiedy ja jechałem z lotniska ben-gurion, dostałam książeczkę "Zostań zawodnikiem idf".
Chodziło nie o skrót armii obrony izraela (цва agana le israël), ale te same litery znaczyli armia propagandy izraela (цва асбара le israël). Gdy piszę coś na izraelskie tematu, to pojawia się sporo opinii, w tym od moich znajomych, którzy oczekują, że (zbiorowa) musimy być "Z przedstawicielami izraela przed narodami". O izraelu jako o zmarłym albo dobrze, albo nic.
Cenzura oświadcza, że są one rzekomo poprawiają sytuację i zmniejszają szkody. Jakiś czas temu władze zmusiły мельмана zniszczyć tweet o korupcji i łapówek w izraelskim akademii obrony истеблишменте. W ostatnich latach pojawiało się wiele doniesień o przekupstwa i korupcji izraelskich handlarzy bronią (wyłącznie oficerów-отставников, nie mogących nawet gwoździa sprzedać bez licencji ministerstwa obrony izraela). Wiadomości o podejrzanych transakcjach pochodzą z peru, indii, białorusi, rosji, gruzji, wybrzeża kości słoniowej i innych krajów. Jednak cenzura, policja i sądy otaczają wszystkie sprawy głuchy spisek milczenia, chociaż chodzi nawet nie o problemach bezpieczeństwa, a o czysto przestępstwach gospodarczych. U czytelników rosyjskojęzycznych izraelskich mediów można odnieść wrażenie, że prokuratura i sądy tam schronienie niebezpiecznych леваков, które tylko sprawiają, że niszczą podstawy państwa żydowskiego i подкапываются pod najlepszych ludzi.
W rzeczywistości izraelska praw człowieka system – posłuszny narzędzie w rękach służb mundurowych, rozwiązuje sprawy na ich korzyść i bezwarunkowo zakrywa ich wady i błędy.
– mogę zrozumieć, gdy postanowienie o zachowaniu poufności wydawane w interesie śledztwa, na tydzień, miesiąc. Ale pracowałem rozmaz już ponad dwa lata prosta sprawa łapówki w izraelskiej оборонке. Śledztwo w tej sprawie już się skończyło, a akt oskarżenia przekazują do sądu, ale na wszystko chodzi nałożona przez sąd orzeczenie na zachowanie poufności informacji. Sąd, jeśli się odbędzie, też będzie zamknięty.
Podobno trzeba chronić interesy kraju, gdzie dokonywano łapówki. Oprócz spraw wojskowych, josi мельман dużo pisał i zajmował się sprawami wywiadu izraela – mossadu. Jest autorem kilku książek, popularnego filmu dokumentalnego serialu "Wewnątrz mossadu" (ukazał się w "нетфликсе" z angielskimi napisami). O pomyślnym przypadku pr i za klęskę biurokracji izraelskiego wywiadu społeczności – w drugiej części. nowy jork, styczeń 2020.
Uwaga (0)
Ten artykuł nie ma komentarzy, bądź pierwszy!