«Гіена Еўропы» злосна облаивает суседзяў

Беларусь выказала крайнюю заклапочанасць намерам правых радыкалаў у польшчы правесці новы марш у памежным горадзе гайнаўка. Пра гэта заявіў прэс-сакратар беларускага знешнепалітычнага ведамства дзмітрый мірончык. Трывогу мінска выклікае «марш памяці» з мэтай гераізацыі «праклятых жаўнераў». Так у польшчы называюць баевікоў тэрарыстычнай нацыяналістычнага падполля, якія дзейнічалі пасля вызвалення польшчы ў інтарэсах заходніх спецслужбаў. Акрамя тэрарыстычных актаў супраць прадстаўнікоў уладаў пнр, супрацоўнікаў праваахоўных органаў і вайскоўцаў войска польскага і савецкай арміі, яны яшчэ ажыццяўлялі генацыд па нацыянальнаму і рэлігійнаму прынцыпу, забіваючы русінаў, украінцаў, беларусаў і лемкі, праваслаўных і ўніятаў. «адзін з дзеячаў, якім яны хочуць аддаць ўшанаванні, — гэта верхавод бандфармаванняў рамуальд райс па мянушцы буры, ён ваенны злачынец», — сказаў на брыфінгу мірончык, нагадаем, што падобны марш ўжо праводзіўся ў мінулым годзе.

«на сумленні райса дзясяткі спаленых разам з жыхарамі беларускіх вёсак, сотні забітых і скалечаных мірных грамадзян, сярод якіх — дзеці, жанчыны і старыя. Яны былі знішчаны або знявечаныя толькі таму, што належалі да беларускага этнасу і мелі праваслаўнае веравызнанне», — падкрэсліў прэс-сакратар мзс беларусі. Мірончык адзначыў, што ў польскім горадзе гайнаўка, дзе большасць насельніцтва мае беларускія карані, «яшчэ жывыя нашчадкі ахвяраў злачынстваў бурага». Справа не толькі ў гэтым. Выбар для правакацыі бліжэйшага памежжа з беларуссю – гэта прамы выклік і мэсэдж польскіх экстрэмістаў суседняй краіне, які казаў аб прэтэнзіях на яе заходнія землі.

Нагадаем, што падобныя акцыі нацыяналісты праводзяць на мяжы з украінай, у знак «нязгоды» з яе суверэнітэтам над галіцыі і валыні. Так можна ўспомніць «марш арлянят пярэмыскі і львоўскіх», які праходзіць у прыгранічным з украінай горадзе пярэмышлі пад лозунгамі «смерць ўкраінцам» і «перемышль і львоў — заўсёды польскія». Польшча становіцца адным з галоўных дэстабілізуюць фактараў усходняй еўропы, якая пагражае бяспекі рэгіёну. Гэтая краіна не толькі фарміруе сітуацыю канфлікту з большасцю сваіх суседзяў, але і недвухсэнсоўна выказвае тэрытарыяльныя або фінансавыя прэтэнзіі да некаторых з іх. Дамаганні на чужое ў польшчы спрабуюць «абгрунтаваць» рознага роду спекуляцыямі на гістарычныя тэмы, інтэрпрэтацыяй мінулага ў духу радыкальнага нацыяналізму. Гэтым мэтам служыць і нядаўна прынятая польскім сеймам папраўка да закона аб інстытуце нацыянальнай памяці, якая ўводзіць крымінальную адказнасць за адмаўленне злачынства ўкраінскіх нацыяналістаў і абвінавачванні палякаў у саўдзеле ў халакост.

Калі з дапамогай забароны на даследаванне польскага калабарацыянізму, варшава стараецца засцерагчы сябе ад патэнцыйна магчымых пазоваў за саўдзел польскіх грамадзян у зьнішчэньні габрэяў, то з бандэраўцамі не так усё проста. Справа у тым, што дадзеная заканадаўчая норма нацэлена не толькі, і не столькі на ўвекавечанне памяці ахвяраў этнічных чыстак, якія праводзіла упа ў гады другой сусветнай вайны на заходняй украіне, але і на тое, каб «абгрунтаваць» «правы» варшавы на «палітыя польскай крывёю» тэрыторыі «ўсходніх крэсаў». Так польскія экстрэмісты называюць старажытныя рускія землі галіцка-валынскага княства, цяпер якія ўваходзяць у склад украіны. Нагадаем, што гэтыя тэрыторыі апынуліся пад кантролем варшавы пасля разгрому ў 1919 годзе заходне-украінскай народнай рэспублікі, і польшча ўстанавіла на іх жорсткі паліцэйскі рэжым, падвяргаючы карэннае насельніцтва дыскрымінацыі па нацыянальнай і рэлігійнай прыкмеце. Беларуская і украінская мова апынуліся пад забаронай, зямлі неполяков ў масавым парадку адчужаць і перадаваліся «осадникам» (польскім каланізатарам краю).

Тысячы чалавек праваслаўнага і уніяцкага вызнання былі кінутыя ў канцлагер пад надуманымі падставамі. Супраць непольского насельніцтва жандары, уланы і «асаднікаў» разгарнулі сапраўдны тэрор – масавыя лупцоўкі цэлых вёсак і «паказальныя» згвалтавання жанчын і дзяцей сталі ўлюбёным інструментам «пацыфікацыі» («прымірэння» - так палякі называлі комплекс карных акцый па падаўленні грамадзянскага непадпарадкавання на рускіх землях). Усе гэтыя злачынствы польскіх уладаў, цалкам якія трапляюць пад вызначэнне «генацыд», яшчэ больш пагоршылі і без таго няпростыя польска-ўкраінскія адносіны, і стварылі перадумовы для трагедыі якая атрымала назву «валынская разня». Вядома, зверствы жандараў і «осадников», ніякім чынам не апраўдваюць злачынствы «резунов» упа, супраць жанчын і дзяцей, але яны кажуць пра тое, што палякі адмаўляюць гістарычную праўду, імкнуцца прадставіць сваё даволі драпежная дзяржава нявіннай ахвярай ўсіх вакол. Вернемся ж да «праклятым салдатам».

Іх «барацьба за свабоду» нічым не адрознівалася ад метадаў грэнадзёраў дерливангера або бандэраўскага катаў. Каб не быць абвінавачанымі ў прадузятасці, працытуем ветэрана «арміі краёвай», стэфана дембского, які ў сваёй нашумелай кнізе «экзекутор» падрабязна апісвае будні «змагароў з камуністычнай дыктатурай»: «. Мы выбіралі вёскі, дзе пераважала польскае насельніцтва, таму што дзякуючы гэтаму нам было лягчэй прыкончыць украінцаў. Не было ў гэтых акцыях ніякай жалю, ніякіх выбачэнняў. Не мог я скардзіцца і на сваіхтаварышаў па зброі.

Толькі «твардый», які меў асабістыя прэтэнзіі да ўкраінцаў, пераўзыходзіў сам сябе. Калі мы ўваходзілі ў украінскі дом, наш «вилусько» станавіўся літаральна вар'ятам. Я з «луісам» пераважна паўставалі пад дзверы і вокны, а полубессознательный «твардый». Кідаўся на закамянелых украінцаў і рэзаў іх на кавалкі.

Аднойчы сабралі тры ўкраінскія сям'і ў адным доме, і «твардый» вырашыў прыкончыць іх «весела». Надзеў знойдзеную на паліцы капялюш, узяў са стала скрыпку, пачаў гуляць на ёй. Падзяліў украінцаў на чатыры групы і пры гуках музыкі загадаў ім спяваць «тут выспу, там даліна, ў дупе будзе украіна. ». І пад пагрозай майго пісталета небаракі спявалі, аж шыбы ў вокнах дрыжалі.

Гэта была іх апошняя песня. Пасля заканчэння канцэрта «твардый» так жвава ўзяўся за працу, што мы з «луісам» ўцяклі ў сенцы, каб і нас памылкова не зарэзаў. ». Марш у гайнаўцы кажа аб тым, што цяперашнія польскія нацысты лічаць сябе пераемнікамі i прадаўжальнікамі справы гэтых крывавых маньякаў, і гатовыя рэалізоўваць іх метады ў дачыненні да суседніх народаў – беларусаў, украінцаў, рускіх, літоўцаў. Ды і нянавісць да немцаў сёння зноў узмоцнена культывуецца ў польшчы, якая зрабіла сваёй дзяржаўнай ідэалогіяй вучэнне аб нацыянальнай выключнасці палякаў і ўсеагульнай вінаватасці навакольных перад імі. У свой час, ўінстан чэрчыль назваў польшчу «гиеной еўропы». Аднак гэтая даволі дакладная характарыстыка ніколькі не адпужвала англа-саксаў і не замінала ім выкарыстоўваць злосць, сквапнасць і дурасць польскага кіраўніцтва для распальвання чарговай вайны ў еўропе. Сёньня, палякаў, нічога не якія забыліся і нічому не навучыліся, падобна, імкнуцца спажыць аналагічным чынам.