Праект «ЗЗ». Расея — слабая і невезучая. І таму яе трэба баяцца

Пуцінская расія небяспечная таму, што гэтая краіна — сіла памірае. Будучыня яе выглядае змрочна, залежнасць расіі ад экспарту сыравіны расце, а лядашчая палітычная сістэма не ў стане забяспечыць наспеўшыя змены. Пуцін забяспечвае сабе прыхільнікаў выплатамі, якія атрымліваюць сілавікі і вайскоўцы, лічаць замежныя эксперты. Аднак на такі «стабільнасці» далёка не з'едзеш.

Самае ж страшнае здарыцца тады, калі расея абрынецца. Распад рф адразу створыць пагрозу распаўсюджвання ядзернай зброі. Памочнікі прэзідэнта трамп заявілі, што містэр прэзідэнт прымае сёння куды «больш жорсткія меры» ў дачыненні да пуціна, чым лічаць яго (трамп) крытыкі. Так, містэр трамп пакуль не ўвёў якіх-небудзь санкцый супраць расейскіх алігархаў, якія трапілі ў «крамлёўскі даклад», аднак, па словах трох амэрыканскіх чыноўнікаў, якія арганізавалі адмысловы брыфінг, не ўсё так проста, бо зша павінны каардынаваць свае дзеянні з саюзнікамі. Аднак трамп з пуціным усё роўна паступае «жорстка». Пра гэта пішуць.

Д. Севастопуло і. К. Мэнсан ва ўплывовым выданні «financial times». «мы павінны быць вельмі асцярожныя ў дачыненні да расеі, — папярэдзіў адзін з чыноўнікаў.

— калі падыход да расеі апынецца празмерна палітызаваным, то справа будзе кепска, калі гэты ж пытанне дойдзе да кітая, паўночнай карэі і ірана». «я хачу запэўніць вас, што мы робім вельмі шмат працы. Мы ставімся да гэтага вельмі сур'ёзна», — сказаў афіцыйны прадстаўнік трамп. Па словах чыноўнікаў белага дома, прэзідэнт трамп распачаў «шэраг жорсткіх дзеянняў у дачыненні да расеі». Летам мінулага года ён увёў дадатковыя санкцыі, абумоўленыя старым падставай — далучэннем расеяй паўвострава крым.

Акрамя таго, на днях ён узяў у «прыцэл» дзве кампаніі, якія былі ўключаны ў спіс з 16 расійскіх грамадзян і груп, названых у абвінаваўчым заключэнні спецпрокурора роберта мюлера. Таксама афіцыйныя прадстаўнікі адміністрацыі адзначылі, што апублікаваныя урадам стратэгія нацыянальнай бяспекі і стратэгія нацыянальнай абароны вызначылі расію «рэвізіянісцкай дзяржавай» і «праціўнікам» зша. Будучы ў еўропе, міністр абароны зша містэр мэттис заявіў аб «расійскай агрэсіі» і ўмяшанні «рускіх у нашы выбары». Нарэшце, пентагон прадпрымае крокі па нарошчванне колькасці вайскоўцаў і тэхнікі «для процідзеяння расейскім амбіцыям» у еўропе. Пентагон мае намер падвоіць фінансаванне (да 6,5 млрд. Даляраў) у сферы ініцыятывы еўрапейскага саюза па стрымліванні, якая, як вядома, накіравана на супрацьдзеянне расіі. Раней, у снежні мінулага года, трамп падпісаў закон, які забараняе амерыканскім агенцтвам выкарыстоўваць праграмнае забеспячэнне ад «лабараторыі касперскага» з-за асцярог адносна «крамлёўскага ўплыву». На мінулым тыдні вашынгтон абвінаваціў расею ў кібератацы на украіну з дапамогай запуску віруса «notpetya».

Адзін з чыноўнікаў адзначыў, што зша рыхтуюць адказ на напад. Акрамя таго, каманда трамп нагадала, што прэзідэнт ўхваліў пастаўкі смяротнай зброі украіне. Такім чынам, містэр трамп з усіх сіл спрабаваў пераканаць палітычныя колы ў вашынгтоне ў сваёй «жорсткасці» з пуціным. І гэта знаходзіць разуменне. У расеі. Адносіны зша з расеяй дасягнулі самай нізкай гістарычнай тэмпературы, аўтары дапускаюць. Па думку расейскіх афіцыйных асоб, за мінулы год атмасфера двухбаковых адносін стала горш, чым была пры абаме.

Цікава, але пры гэтым нешматлікія расейцы лічаць, што містэр трамп аказаўся больш жорсткім у адносінах да расеі, чым яго папярэднік. Масква лічыць трамп закладнікам істэблішменту, які ператварае ў жыццё ліберальныя каштоўнасці, у свой час превозносимые абамам. Аднак пуцін такія каштоўнасці «абвяргае», лічаць журналісты. Па думку калумніста генры эргаса, які піша для «the australian», рызыка для зша складаецца ў тым, што знешнія палітычныя ўстановы амерыкі яшчэ больш зацыкленыя на уладзіміры пуціне, чым гэта было характэрна для адміністрацыі абамы. А бо ўжо ў той час міністр абароны эштан картэр назваў расею самай сур'ёзнай праблемай бяспекі (кітай, паўночная карэя, іран і «ісламская дзяржава» (забароненая ў рф)былі на наступных месцах). Аднак рэальнасць такая, што расія з'яўляецца сілай паміраючай, мяркуе аналітык. Яе валавы нацыянальны даход, вымяраны па парытэту пакупніцкай здольнасці, цяпер ледзь больш, чым у расіі 1990 года.

Расейская эканоміка была тады ў шэсць разоў больш, чым эканоміка аўстраліі! аднак дзякуючы застою гэты разрыў скараціўся амаль удвая, адзначае аўтар. Перспектывы вяртання нафтавых коштаў да максімальнага ўзроўню 2008 года здаецца нерэальнымі. У расіі наогул змрочныя перспектывы, тым больш што яна становіцца «ўсё больш залежнай ад экспарту сыравіны». Палітычная сістэма расеі няздольная забяспечыць змены, у якіх краіна «адчайна мае патрэбу», піша аўтар далей. Былой бандытызм проста замяніла «драпежніцтва карумпаваных чыноўнікаў». Пуцінскую форму праўлення генры эргас лічыць «занадта персаналізаванай».

Праўленне абапіраецца ў першую «на яго [пуціна] высокія рэйтынгі адабрэння». Але стабільнай базы ў такой улады няма. Замест гэтага крэмль належыць на шчодрыя выплаты «паслугачам, ваенным і сілавым структурам». Але калі ў эканомікі будуць павольныя тэмпы росту, то фінансаванне і сілавікоў, і сацыяльных праграмвыдаткаў, неабходных для захавання грамадскай згоды, апынецца задачай надмерна цяжкай. І вось тут-то і крыецца небяспека для свету. Сёе-каго можа пацягнуць на «замежныя прыгоды», асабліва калі такія ўвойдуць у рэзананс «з нацыяналістычнай рыторыкай рэжыму».

З іншага боку, «расейскія набегі» пакуль былі ў асноўным толькі мерамі рэакцыі. Ўплыў масквы застаецца «прыглушаным» нават у «блізкім замежжы». А самі спробы расеі ўзмацніць папулісцкія руху ў развітых дэмакратыях «далі маленечкія дывідэнды». Таму цяжка не пагадзіцца з дзмітрыем трениным з маскоўскага цэнтра карнегі, які сцвярджае, што «захад павінен больш баяцца слабасці расеі, чым яе сілы». Крах расеі, верагодна, будзе суправаджацца развалам федэрацыі. І гэта створыць «непасрэдную пагрозу ядзернага распаўсюджвання».

Будуць адначасова дэстабілізавана азіяцкія вялікія тэрыторыі. Папулярнасць пуціна, дадае аўтар, робіць такі крах малаверагодным ў кароткатэрміновай перспектыве. Але, як выказаўся тоні брэнтан, былы брытанскі амбасадар у расеі, «у расеі з яе асабліва непразрыстымі і рэпрэсіўнымі традыцыямі» ствараецца ўражанне «пакорлівага згоды» грамадства з кіраўнікамі. Але гэта толькі ўражанне, і яно зманліва. Вядома выраз аляксандра пушкіна пра «бессэнсоўным і бязлітасным» рускай бунце, і яно ані не састарэла. Таму свеце «ёсць пра што турбавацца», рэзюмуе эргас. На гэтую ж тэму піша і дамінік фаш у «les echos».

Фаш — эксперт у энергетыцы і кіраўнік кампаніі «russian technology foundation». Па думку эксперта, беларуская выбарчая кампанія акружаная няўпэўненасцю. Да прыкладу, ксенія сабчак ўжо заявіла, што пуцін абраны, а таму сама яна змагаецца за наступны раўнд. Фаш адзначае, што пуцін, мабыць, «належыць гісторыі», а яго цыкл «завяршаецца». Расея заблыталася ў сваёй уласнай гісторыі, і гэта здарылася не ўпершыню.

Паваротныя моманты заўсёды давалі падставу да ўзнікнення трагічных фарсаў. У гістарычным спісе: смута, паўстанне дзекабрыстаў, бальшавізм (сама назва якога — лухта, паколькі бальшавікоў было меншасць), развал ссср, які раптам абвясціў найвялікшай катастрофай пуцін. У якасці ілюстрацыі рускай гісторыі фаш абраў таму афарызм чарнамырдзіна: «хацелі як лепш, а атрымалася як заўсёды!» да лёсу расеі быццам прыляпілася хранічнае нешанцаванне! між тым расея зноў здабыла ў супольнасці народаў самаўпэўненасць. Самі расейцы, дакладней, многія з іх, у гэта вераць.

Але з чаго б? вуп расіі на сваёй вышэйшай кропцы заняў пазіцыю паміж італіяй і інданезіяй. Вуп гэты вельмі далёкі ад паказчыка зша, кітая ці аб'яднанай еўропы. Для расеі характэрная мадэль структурнай карупцыі, якая прахарчавала ўсе грамадства, а асабліва эліты, піша эксперт. У наяўнасці падвойныя стандарты.

Адсюль і верагоднае ўзнікненне лёсавызначальных сітуацый, якія не спрогнозирует і самы смелы футуролаг. * * * словам, магчыма ўсё, але. Не дай бог! замежныя эксперты ўжо не хаваюць: іх палохае не тая расея, што жыве пры пуціне. Іх палохае расея ў тым «раўндзе», аб якім паведаміла сабчак. Ніхто не ў стане спрагназаваць, што стане з краінай і, такім чынам, з планетай, пасля 2024 года, калі пуцін аддаліцца ад улады.

Які жудасны сцэнар чакае «невезучую» расею? і як гэта адаб'ецца на лёсе свету? часы пушкіна даўно сышлі. Як і часы смуты і дзекабрыстаў. Цяпер перамены ў выглядзе «трагічнага фарсу» могуць закрануць не толькі краіну, але і распаўсюдзіцца на ўвесь свет. Крах «федэрацыі», які прадказваюць іншыя аналітыкі, ператворыць паўсвету ў арэну ядзернага распаўсюджвання, а там і супрацьстаяння.

Адсюль і замежны страх: паміраючай расеі баяцца трэба мацней, чым расеі моцнай. У такім выпадку захад, можа быць, варта дапамагчы расеі стаць мацней? менш прыйдзецца баяцца!.