Zbawcy ojczyzny pięści i мироеды

Мироед w podstawowym znaczeniu jest ten, kto żyje na cudzy rachunek, tj. Na rachunek świata i innych ludzi, populacji. Innymi słowy, to тунеядец, трутень, darmozjad, wyeksploatowany. W dawnych czasach мироедами również nazywano lichwiarzy i spekulantów-spekulantów, bajecznie богатевших na ludzkiej potrzebie.

Lichwa od czasów starożytnych, u wszystkich narodów uważano za czyn haniebny, a nawet zbrodniczych, подрывающим skarbu państwa inflacyjnym obniżaniem wartości pieniędzy. Teraz w ekonomii nazywa się to dewaluacji i inflacji. Lichwa jest skazany religijnej moralności. Na początku ubiegłego wieku w rosji мироедами nazywano wiejskich pięści — przedstawicieli wiejskiej burżuazji lub klasy średniej, jak mówią teraz, rozwinął z wiejskiej społeczności w końcu xix wieku.

O nich teraz mówią i piszą wyłącznie w pozytywnym, сочувствующем tonem. Pięści i реформаторыкак wiadomo, zastanowienie zniesienie pańszczyzny w 1861 roku ułatwienia chłopstwo nie przyniosła. Gruntów na własność, trzeba było kupić u właścicieli za pośrednictwem państwa lub u samego państwa, czyli u głównego feudalnego właściciela ziemskiego króla. W ten sposób, w wyniku reformy безземельными były miliony безденежных chłopów, którzy zamiast барщины zmuszone były zgniłe u tego samego właściciela, u którego byli poddanymi. Pism karola marksa nie czytał, ale naturalnie stawały się wiejskimi i miejskimi пролетариями, których nie miałem nic do stracenia, oprócz własnych łańcuchów, переселяясь do miasta w poszukiwaniu zarobku. Angielski król henryk viii w xvi wieku, na początku kapitalizmu problem bezrolnych chłopów postanowił po prostu. Jest on jednym dekretem zaliczył ich do wyrzutków i kazał wszystkich перевешать za włóczęgostwo zgodnie z prawem tego czasu.

Po jednym z jego dekretem było повешено ponad 70 tysięcy poddanych. Rosyjskiego cara to jest i do głowy przyjść nie mogło! w imperium rosyjskim stłumione przez wojska i policji tylko бунтующие пролетарские masy. Wędrowiec, włóczęga był człowiekiem bożym. W carskiej rosji przyspieszyć rozpad feudalnego państwa jednocześnie z kapitalizacją gospodarki, która była głównie rolniczy. Wzrosła i społeczne napięcie, które towarzyszy nie tylko крестьянскими zamieszek, ale i doprowadziła do rewolucji 1905 roku.

Państwa trzeba było natychmiast przeprowadzić reformy w duchu palących i rozwijających się zmian w świadomości społecznej. Inicjatorem i liderem takich reform stał się premier piotr столыпин, na doświadczeniu ministra spraw wewnętrznych убедившийся, że siły policji i żandarmerii problem nie do rozwiązania. Kapitalizację wsi stał się spędzać z mocowaniem na pięści. Według jego logiki, tylko pięści z ich предприимчивой uścisku mogli zgromadzić wystarczający kapitał do wykupu majątków ziem i wdrażania zaawansowanych technologii w ich przetwarzanie, w wzrost produktywności gruntów rolnych, rozwój handlu i bankowości na wsi. Tę strategię wymyślił sam, a pożyczyłem od tych samych anglików, francuzów i niemców, dostosowując ją do rosyjskich warunków.

W rosji ziemi było wiele i безземельным chłopom столыпин zaproponował ruchu na południe i wschód kraju, dla rozwoju dziewica i odłogiem ziemi. Przy tym wygnańców выплачивалась niewielka pożyczka na remont i zakup sprzętu. Chruszczow potem powtórzy jego doświadczenie w 50-60 latach. Кулачество do początku столыпинских reform już zakorzenione w wiosce. To byli ludzie z zamożnych chłopów, którzy stworzyli swój kapitał na skup i odsprzedaży produkcji rolnej, nasion, ziemi i pracy bezrolnych parobków.

Dawali do wzrostu pieniądze i nasiona, skupem za niską cenę wyzwalali wiejskich producentów od kłopotów i kosztów sprzedaży ziarna, warzyw, mięsa, jaj i innych produktów, zawierali młyny i spichlerze. Ale to wcale nie znaczyło, że кулацкие kredyty były korzystne, a кулацкого robotnika była przyzwoita płatność jego pracy. Столыпинская kapitalizacja imperialnej gospodarki ożywiła spekulantów we wszystkich branżach. Zyski niektórych kupców, przemysłowców i dostawców armii dochodziły do 1000 procent. Skargi ministrów i wojskowych интендантов króla spowodowało, że na zawyżanie dostawcami cen na broń, amunicję i żywność nawet w czasie wojny uderzały na fajne słowa cesarza: "Nie стесняйте z inicjatywy społeczeństwa.

Niech zarabiają, tylko po to by nie kradli. Nie denerwuj opinia publiczna". Król z takiej pozycji chciałem przyczynić się do zwiększenia akumulacji kapitału w отстававшей od europy mocarstwa i nie wchodzą w konflikt z "Opinią publiczną". Wyższa szlachta, właściciele-латифундисты i nawet wielcy książęta też udał się z feudałów w kapitaliści.

Monarchia разлагалась, tracąc сословную podstawę, i przeszedł do bazy monetarnej. Przebudowa rozwiniętego feudalizmu w kapitalizm poszła z przyspieszeniem i zakończyła się rewolucją. Dziesięć lat później, po niedokończonych reform столыпина, władza radziecka była zmuszona kontynuować jego doświadczenie z кулачеством w formie nowej polityki gospodarczej (нэп). To nie przeszkadzało bolszewikom krytykować царизм i nazywać столыпина вешателем za represje do революционерам w jego kadencji jako ministra spraw wewnętrznych imperium. Zakład w odrodzeniu działalności gospodarczej w państwie radzieckim, czyli w rozwoju radzieckiej gospodarki, ponownie została wykonana na pięści. Ale кулачество swojej istocie nie zmieniło przez lata rewolucyjnego i wojskowego ciężkich czasach, które doprowadziło do zniszczenia i faktycznego безвластию.

Dla forsa spekulanci szli na wszystko za pomocą preferencji нэп. W kraju zaczęły się rozwijać kryminalna przestępczość,korupcja i bandytyzm — satelity wolnego rynku. Wieś nie mogła tego uniknąć wpływu, chociaż wraz z wiejskimi pięściami-мироедами wiele chłopskie rodziny wzrastali ich stan, zgodnie z вековым патриархальным rodzinnych i wspólnych zwyczajów lub wartości, jak mówią teraz. Przecież nie cała rosja była wieczystej do 1861 roku, a tylko w połowie województw jej Europejskiej części.

Imperium rosyjskie było многоукладным państwo z różnymi tradycjami stosunków. Eksperyment władzy radzieckiej z нэп w dyktaturze proletariatu, ustalone w konstytucji z 1918 roku, został przerwany w 1931 roku jako nieskuteczne. Straszny głód z lat 20-tych z powodu słabych zbiorów усугублялся spekulacją i sabotażem. Władza radziecka wybrała innego, nie кулацкий drogę do uprzemysłowienia produkcji rolnej poprzez eskalację gospodarstw w formie współpracy. Takie gospodarstwa mogą nabywać сельхозтехнику u przemysłu kosztem państwowych kredytów, zapewnia odżywczą i odprężającą przemysł surowców i płacąc kredyty po realizacji swoich produktów sezonowych. Na tym polegał główny sens kooperacji lub kolektywizacji rolnictwa, czyli tworzenia społeczności rolniczej na паях, a nie ideologicznej wyznania likwidacji własności prywatnej.

Обобществление środków produkcji w zasadzie i w praktyce nie leży w uproszczonym rozumieniu ideologicznego obietnicy marksizmu-leninizmu — wywłaszczenia экспроприаторов, a w podziale dochodu narodowego w pracy, czyli w rozdzielczym systemie wyników wspólnej pracy, czy jest to praca w fabrycznym sklepie lub na пашне, wszystkie instytucje państwowe lub nauczania na wydziale, w instytucie naukowym. Po нэп proletariackiej maksyMalizm bolszewików w walce o władzę stał się przyczyną radykalizmu w "Likwidacji pięści, jako klasy". Wyeliminowane, jako klasa, były nie tylko pięści, niektóre fizycznie, ale i zamożne rodziny chłopskie, uważa się w reformy władzy radzieckiej w latach sowieckiego i накопившие bogactwa kosztem pracy i handlu. W столыпинских wagonach, przeznaczonych na kiedyś dla imigrantów, w link tym razem siłą udali się setki tysięcy mocnych chłopów z rodzinami, które trafiły na listy pięści, ktoś z niewiedzy, a ktoś w złej intencji комбедовских działaczy. Te aktywna ludzie dodali do opanowania ziem uralu, syberii i ałtaju lokalne społeczności potomków kozaków i pierwszych osadników z staroobrzędowców. Tam skończyli drogę ziemskiego i zostawili po sobie taki sam czynny potomstwo.

W rzeczywistości, oni pięści nigdy nie byli, ale ich chwałę w dzisiejszych czasach przeniesiono na pięści, ponownie уравняв tych i innych, jak w dawnych latach. W przebudowę 80-tych i 90-tych nazwa столыпина znowu pojawiły się w związku z kapitalizacją radzieckiej gospodarki. Tym razem zadaniem reformy w столыпинском wersji формулировалась globalnie i konkretnie pod rynek światowy, na wieki wieczne: utworzenie w rosji taka klasa właścicieli, który będzie zawierał wszystkie możliwe sposoby powrotu do socjalizmu. U столыпина — drodze do rewolucyjnej katastrofy. Takie zadania, jak i w столыпинском planie, może wykonać tylko pięści, ale pięść już w skali globalnej.

Jak wytwórnia takich reform, ich mottem stały się популяризироваться słowa столыпина: "Potrzebne są wielkie zamieszanie, a nam potrzebna jest wielka rosja". Co prawda, w wyniku reformy wielkiej rosji w столыпину od niej pozostał tylko największy odłamek — federacja rosyjska, którą stale trzęsące się to kryzys światowy, mfw z wto, цетробанк z ministerstwa finansów. Мироеды i światowej прогресскредитные zakłady rosyjskich banków są takie, że im mogłyby pozazdrościć średniowieczne lichwiarzy-процентщики, maksymalna marża których ograniczała dziesięciny od pożyczki, a nawet mniej. Władzę trzymał powrotem apetyty lichwiarzy, miniMalizując ich. W ten regulator w federacji rosyjskiej jest nie rząd, a bank centralny z kluczem kredytowej oprocentowaniu w wysokości 10% (dziesięcina!). Kredytobiorcy marzą o minimalnych kredytowych zakładach lub bankowym procencie na poziomie 2-3%, jak w europie i usa, a konsumenci o niskich cenach towarów.

Ale, uczciwie mówiąc, minimalnie możliwa kredytowa stopa banku określa się nie tylko kosztami na utrzymanie samego banku i ubezpieczenie ryzyka, ale i naturalnej dewaluacji pieniędzy lub inflacją. A te z kolei w dużej mierze zależą spekulacją na giełdzie i rynkach finansowych świata, do których przypisana jest gospodarka rosji. Stopa rentowności w końcu podyktowane odkrywamy. Spekulować zmuszeni rosyjskie ministerstwo finansów i bank centralny. Realna gospodarka, czyli producenci i handel, muszą liczyć i dbać o swoje zyski z tych samych czynników, co i banki, plus wydatki na spłatę kredytu bankowego wraz z odsetkami i budowanie kapitału, inWestycja w rozwój branży.

Oczywiście, rentowność przedsiębiorstwa naturalnie powinna przekraczać bankową kartę kredytową zakład co najmniej 2-3 razy. Ta arytmetyka utożsamiał w idealnym przypadku zakupów hurtowych i detalicznych ceny na niższym poziomie, niż są. Ale droga od producenta do konsumenta wielostopniowa. Nawet bez akcyzy i podatku od sprzedaży dealerzy podnoszą ceny kilka razy w porównaniu z kosztem. Okazuje się, wywarły na złotych — sprzedali za pięć.

Stało się być złotych amortyzowane pięć razy. I to jest to samo кулачество w gospodarce kraju, które stymulują carski premier piotr arkadiewiczu столыпин i zachęcał ostatni rosyjski car mikołaj ii. I która jest motorem towarowo-pieniężnego obrotu, jakuważają zwolennicy ekonomisty jegora gajdara, a jego hamulcem i przyczyną inflacji, osłabienia rubla, a strome wzrost podaży pieniądza — miraż i samooszukiwania wzrostu gospodarczego. W ten sam sobie jest system tzw. Krótkoterminowych lub szybkich pożyczek gotówkowych, zapożyczony znowu z англосакской praktyki.

Zakłady szybkich pożyczek gotówkowych bank centralny nie reguluje. Ich określa sam wierzyciel na podstawie umowy z kredytobiorcą wraz z warunkami spłaty kredytu. Dlatego obowiązkiem kredytobiorcy w ciągu roku opóźnienia spłaty kredytu może przekroczyć kwoty pożyczki, wydanego na miesiąc-dwa, nie na 10 procent rocznie, a w kilka razy. To jest nieopanowany lichwa w czystej postaci — кабальная system, поощряемая państwem. Zdaniem liberalnych reformatorów krótkoterminowe lub szybkie pożyczki, powinno przyczynić się do rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw, których nie interesowali się duże banki, zorientowane na przykład rothschildów i rockefellerów — ich banki praktykują wieczne niewolniczej koncernów i państw pod małe odsetki.

Czyli państwem została użyta ta sama idea pobudzenia мелкотоварного produkcji, rynku usług i handlu z pomocą кулачества. Ale chcieli jak najlepiej — wyszło jak zawsze. Państwo — w kabale u dużych spekulantów, ludność — u zwinnych spekulantów i lichwiarzy z ich szybkimi kredytami. W ostatnich latach znacznie wzrosła długi ludności przed wierzycielami przy spadku wypłacalnego popytu na towary i usługi. Przed wierzycielami ostro wstała problem powrotu zadłużenia kredytobiorców.

I tu, jak coś z worka, pojawił się instytut kolektorów firm, вышибающих długów z несостоятельных kredytobiorców według ustawy o przeniesienie praw na windykacyjnych. To już американизм. A w ślad za tym została uchwalona ustawa o upadłości osób fizycznych. Dla ułatwienia losu dłużników. Bankom opłaca się scedować prawa na nie zwrócone zadłużenie karty kredytowej osobom trzecim, które występują kolektory.

W rzeczywistości, kolektory выкупают w rozsądnej cenie zadłużenie kredytobiorców banki, zachowując tym samym struktury ich aktywów-pasywa i ratując w ten sposób banki przed bankructwem. Dochód kolektory otrzymują ze względu na różnicę pomiędzy kwotą długu a ceną cesji długu. Według danych, публикуемым w mediach, łączny dług populacji banków w rosji wynosi 35 bln rubli. Dla kolekcjonerów to несметный zasobów do zagospodarowania lub niewykorzystany rynek kolekcji usług, сулящий miliardy dolarów, jeśli nie триллионные zyski.

I tu kolekcjonerów wszelkiej maści czas na imprezkę!глумливый pastwę kolektorów wymuszenia pieniędzy i majątku dłużnika w spłacie długów zawraca głowę, w końcu, i państwo. Ustawodawca przyjął poprawki do prawa, regulujących działalność kolekcji firm. Ale партизанщина tajnych agentów obrażony wierzycieli nie odejdzie. Kpina kolektorów nad dłużnikami trwa.

Złapanie i postawić przed sądem полубандитов bardzo trudne do naszego prawa. Tak i do dłużników szczególnych sympatii u państwa nie ma — dłużnicy ci jeszcze rzeczy. Policja jest usprawiedliwienie безучастия w konfliktach tego rodzaju w postaci zakazu "Interwencja policji w spór podmiotów gospodarczych". I pojawia się pytanie.

Jeśli u nas w rosji ustawę o cesji zobowiązań i powstała federalna służba komornika z szerokimi uprawnieniami na wykonanie wyroku na spłacenie długów, to z jakiego boku do sądowej i правопримененительной praktyce spłaty długów chwycili kolektory, które faktycznie czynią samosąd w sprawach karnych pojęć i nie ma na nich rady? zwrot zaległych długów kolekcjonerów na zadanie legalnie albo w drodze porozumienia z dłużnikiem lub z poręczeniem dłużnika lub na podstawie decyzji sądu, działającego w razie potrzeby sądowymi, policją. Nie ma trzeciej opcji. Niedawno sąd najwyższy rosji zrobił kolekcjonerów i prawdopodobnie nawet oszustom wielki dar, zaznaczając równą odpowiedzialność kredytobiorców i ich gwarantów wobec banków za spłatę długów. Rzecz w tym, że prawne nieodpowiedzialność poręczycieli to jest ten haczyk, na który oszuści łapią swoje ofiary. Często poręczenia gorszy wynagrodzeniem za usługę.

Po otrzymaniu kredytu pod gwarancja, kredytobiorca znika i poręczenia do czynienia już z kolektorów, jako dłużnika w pełni. Mogą być i inne schematy "Legalnego odstawieniu pieniędzy" w słowach popularnego bohatera literackiego. Do uchwały sądu najwyższego sponsor mógł w sądzie zrezygnować z gwarancji, jeżeli złoży dowód, że stał się ofiarą oszustwa. Teraz takie faux pas stała się niewybaczalnym: trzeba było wcześniej myśleć o konsekwencjach, poręczenia, zanim umieścić swój podpis w bankowym umowie o pożyczkę. Ustawa o upadłości osób fizycznych teraz raczej nie uratuje poręczenia od windykacyjnej przemoc. Oczywiście, przy ogromnym ogólnym obowiązku ludności rosji banków sąd najwyższy z oczekiwaniami stał na stronę banków, ponieważ pieniężnej i systemu finansowego sami dłużnicy i ich gwarantem неплатежами stworzyli zagrożenie kryzysu, takiego kryzysu hipotecznego w USA z lat 2007-2008.

Różnica tylko w tym, że w USA odsetki nie przekracza 2%, a w rosji jest prawie o rząd wyżej. A może w kryzysie winni spekulanci i rząd, jak stwierdzono amerykańskimi ekspertami?w zakresie długów znaczną część zajmuje kredytu odsetek bankowych opłaty za przeterminowany kredyt. Przyczyna opóźnienia płatności i spłata długu tkwi w spadku wypłacalnościludności i prawnym niewiedzy kredytobiorców. Pięści, мироеды, kolektory od tego gospodarka nie uratują.

Są one tylko pogarszają problem i zaostrzyć napięcia społeczne, za pomocą wyrzynarki powodzenia. Nie uratuje sytuację i gra banków deponentów w banku rentier — reklamowy odbiór zdobycia pieniędzy ludności na wkłady depozytowe. Odsetki od lokat zerowane wyprzedza inflacją, a same wkłady nieuchronnie tracą na wartości wzrostem cen przy spadku kursu rubla. To jest oczywiste, intuicyjny mieszczucha fakt. Spekulatywny gospodarka, zbudowany w rosji za 30 lat reform z pomocą "кулацкой strategii" na rzecz "мироедов", okazała się ślepą uliczkę. Ma się wrażenie, że władza na wszystkich poziomach w rozwiązywaniu zadań gospodarczych za mało kompetentna i полномочная.

Do tego jej profesjonalizm w zarządzaniu gospodarką osłabiony пресловутыми кумовством, землячеством i кровным pokrewieństwa w zakresie polityki kadrowej. Чиновничье bar nadmiernie воровато i wzmacnia swoje materialne pozycji. Ale najbardziej niebezpieczne dla państwa jest to, że młode pokolenie specjalistów nie widzi alternatywy создавшемуся pozycji w gospodarce. Ono bierze za czystą monetę монетаристскую догматику spekulacyjnych gospodarki rynkowej, narzucony zachodnich guru i liberalnej демагогией w trakcie kontrowersyjnych reform.