"Historia Zoe Космодемьянской – to historia całego XX wieku"

Podsumowano wyniki ogłoszonego przez rosyjskie wojskowo-historycznym społeczeństwem (рвио konkursu na najlepszy scenariusz do filmu o bohaterze związku radzieckiego zoe космодемьянской. Na wybór wpłynęło 70 wniosków z rosji i c ukrainy. Przy tym samemu młodego autora-uczestnika konkursu było 14 lat, a samemu dorosły – 91 rok. Z trzech finalistów zwycięzcą została elżbieta трусевич, dramaturg z moskwy. Rozważając scenariuszy jury rozważał ich walory artystyczne, dokładność historyczną, znaczenie i aktualność, a także oryginalność materiału.

"Historia zoe – to historia całego xx wieku, która składa się z wielu fragmentów mozaiki", – powiedziała w wywiadzie dla накануне. Ru zwyciężczyni konkursu twórczego, według scenariusza, który zostanie nakręcony film. Autor wyznaje: "Wydaje mi się, zoe trzeba zdejmować dzieło lub nie robić w ogóle". Pytanie: ogłoszone wyniki konkursu na tworzenie scenariusza filmu o bohaterze związku radzieckiego zoe космодемьянской. Możesz stać się zwycięzcą. Trudno było podejść do takiego tematu? dlaczego zdecydowali się wziąć udział w konkursie?elżbieta трусевич, сценристфото: vk. Сомелизавета трусевич: to już nie pierwszy mój scenariusz poświęcony wielkiej wojnie ojczyźnianej.

Do tego był scenariusz "Lida" – zwycięzca scenariuszy konkursu filmowego "Promienna anioł". Był również scenariusz "W imię ojca i syna i. ", w którym próbowałam wyobrazić – kim był nieznany żołnierz, pochowany u ściany kremla?. Historia naszego kraju zawsze mnie martwił, i kiedy zobaczyłam ogłoszenie rosyjskiego wojskowo-historycznego społeczeństwa o nadchodzącym konkursie, to, oczywiście, natychmiast odpowiedziała. Pytanie: feat zoe космодемьянской dobrze znany starszemu pokoleniu, ale młode pokolenie praktycznie nieznane z героикой okresu sowieckiego, jak mówić o tej wielkiej epoki w zrozumiałym dla młodzieży języku?elżbieta трусевич: uczyłam się w szkole pod koniec lat 90-tych, i bardzo dobrze pamiętam, że w historii nam polecili czytać "Lodołamacz" suworowa. W scenariuszu, nawiasem mówiąc, też jest odcinek, poświęcony temu.

Między bohaterami skryptu – chłopakiem i dziewczyną – różnica zaledwie pięć lat, ale nie ukończył szkołę w latach 90-tych, i nie wie, kim jest zoe космодемьянская, a dziewczyna uczyła się nieco później, i te pięć lat zamieniają się w całość культурологическое przestrzeń. Myślę, że moje pokolenie – pokolenie 30-latków w tym znaczeniu jest niejednoznaczne. Z jednej strony mamy "Ostatnie radzieckie dzieci", z drugiej strony, nasza postawa kształtowała się już w latach 90-tych, kiedy cała "Nowa prawda o wojnie" sprowadzała się do тезисам jak "Przegraliśmy, pili by teraz niemieckie piwo". Teraz to wszystko jakoś призабылось, skasowane, i już wydaje się, że "Nieśmiertelny pułk" był zawsze. Faktycznie, jeszcze 20 lat temu "Nieśmiertelny pułk" był w podziemiu.

A żeby zwracać się do młodego pokolenia, musimy aktualizować киноязык. Pytanie: opowiedz mi o twój scenariusz? na czym zrobiłeś akcent, jak postanowili złożyć historię?elżbieta трусевич: w scenariuszu nieliniowa fabuła kompozycja, kilka wątków. Dlatego historia zoe jest postrzegana z różnych pozycji – patrzymy na zooey z xxi wieku, patrzymy na nią oczami военкора piotra лидова, który pierwszy odkrył tę tragiczną historię. W scenariuszu ciekawy, rozbudowany konstrukcja, wiele obrazów historycznych porównań i unosi. Przy okazji, pierwszy film o tym wyczynie – "Zoe" – powstał w 1944 roku w reżyserii leo арнштамом w studio imienia maksyma gorkiego. W tym też widzę jakąś symboliczną przynależność – swój pierwszy debiutancki film nakręciłam na tym samym programie movie maker.

I takie historyczne splot, nawet formalnego charakteru, wydają mi się неслучайными. W mojej okolicy na fasadzie jednego domu – niesamowite graffiti z wizerunkiem zoe i figle космодемьянских. Też projekt rosyjskiego wojskowo-historycznego społeczeństwa. To jest właśnie to, o czym mówię: dla młodego pokolenia potrzebny jest nowy język. Pytanie: na jakie filmy, książki powoływać, co zainspirowało przy tworzeniu swojej pracy?elżbieta трусевич: widziałam kilka filmów dokumentalnych, i pracować z materiałem dokumentalnym mnie nie nowość. Oczywiście, czytałam duża ilość literatury na temat zoe, przy czym różne – zarówno sowieckiej, jak i nowego okresu.

Szukałam informacji na temat военкоре petra лидове, o фотокорреспонденте сергее струнникове, o однополчанах zoe i o wielu innych osobach, które już część historii. Były zupełnie nieoczekiwanych momentach. Tak, przyjaciółka zoe – wiara wołoszyna według legendy pozowała do słynnej rzeźby "Dziewczyna z wiosłem". Wiara zginęła z zoe w jeden dzień, została powieszona w pobliskiej wiosce.

A major спрогис, który kierował разведотделом, walczył w hiszpanii, wiedział hemingwaya, który napisał o nim w powieści "Komu bije dzwon". Czyli historia zoe – to historia całego xx wieku, która składa się z wielu fragmentów mozaiki. Pytanie: niedawno był wielki skandal – jeden znany artysta nazwał космодемьянскую szalona, bo rzekomo ona popełniła to jest bohaterstwo. I to jest obraza pamięci rośnie w siłę, jak się z tym czujesz? jakby z lat 90-tych nigdzie nie odeszli? może być, konkurs stał się okazją stanąć w obronie wartości historycznych i prawdy?elżbieta трусевич: a wiesz, nazwisko tego "Artysty" (w cudzysłowie) dowiedziałam się tylko w związku z tym skandalem. To podobno ta kategoria ludzi, dla których wielka wojna ojczyźniana – "Gpw". Nie lubię tego skrótu, to zmniejsza pamięć.

U mnie nawet wiersze na ten temat:skrót - jak lot licytacji. Początek. Połowa. Koniec. Nie chcę słyszeć "Weterani ii wojny światowej"Lub "Wzdaniem rosyjskiego kościoła prawosławnego". Trudno wykrztusić -великаяотечественнаявойна. Nie trudniej, niż курсироватьнад viazemsky kotłem borodina. Tak, niestety, wątpliwe oświadczenia zawsze przyczyniają się do медийности. Będą plotkować o tym, że шолохов nie pisał "Cichy don", będą szukać nieestetyczne szczegóły z życia wielkich ludzi.

I tak w nieskończoność. Taka "Szczerość" w formie, a oszczerstwa w istocie jak podnieść zwykłych ludzi w ich własnych oczach, oni myślą: "Tak, ja nigdy nie dokonam wyczyn, ale i ona nie popełniła", lub "Nigdy nie napiszę "Cichy don", ale i on nie napisał. "Tak więc, moim zdaniem, najważniejsze to osiągnąć od widza zaangażowania, empatii. Aby widz, czytelnik, każdy człowiek istniał w ogromnym historycznym i культурологическом przestrzeni. I wtedy osobiste kompleksy nie będą rodzić ogromną ilość banalnych stempli, a wręcz przeciwnie, poczucie własnej przynależności do wielkiego świata będzie w stanie uczynić człowieka nie tylko lepiej, ale i szczęśliwym.

A próby zmieniać historię pod swój rozmiar, zawsze będą. Z tym zmierzyć i tylko prawdą. Wojna się jeszcze nie skończyła, i to jest oczywiste. Wielka wojna ojczyźniana była taka symbolicznej bryłą, na którą zawsze będą wpadać nasi przeciwnicy. Dlatego tak wiele wysiłku i pieniędzy poświęca się na to, aby tę bryłę obalić. Pytanie: co was w tej historii zostały uwzględnione, fascynujące? jakieś cechy charakteru bohaterki, czy coś z biografii?elżbieta трусевич: pamiętam, że w szkole, gdzie uczyła się, jak to mimochodem wspomniał, że zoe, powiedzmy, żadnego czynu nie popełniła.

Po prostu spaliła stajni. I dlaczego ona bohater związku radzieckiego?. To był koniec lat 90-tych. Wtedy takie rozumowanie wydawano za "Prawdę o wojnie".

A mnie właśnie ten fakt i poraził. Tak, na skalę działań wojennych, feat zoe nie był globalnym. To jak u borysa wasiliewa - "Walka o znaczeniu lokalnym". Chrześcijańscy męczennicy brali śmierć tylko za to, że nie отрекались od wiary.

Tu przecież nie chodzi o wydajność, a o tym, że dziewczyna 18 lat, nie tylko nie poddała się, ale nawet ani razu nie zapłakała. Mnie to uderzyło przede wszystkim – brak w niektórych wspomnieniach nie znalazłam informacji o tym, że zoe płakałam. Tak i to wszystkie – części. Płakała ona czy nie? pewnie i płakała, płakała i bała się i nie chciała umierać. I nie było ani pierwszej miłości, ani doświadczenia życiowego.

Ale to wszystko w pewnym momencie stała się drugorzędnym. Człowiek staje przed wyborem. I wybiera ten sposób – "śmierć przez śmierć deptanie". Pytanie: jak ci się wydaje, dlaczego ona mogła iść na to? dlaczego ona stała się комсомолкой, dlaczego zgodziła się zajmować tak trudnej pracy na froncie, wiedząc, co ją może czekać? jak sobie odpowiesz na to pytanie? oto w "28 панфиловцах" przyczyny masowego bohaterstwa autorzy filmu przenieśli się do tego, że "Nie – polski", "To jest moja ziemia". Elżbieta трусевич: wydaje mi się, że to taka wyjątkowo nowoczesny pytanie. Oczywiście, nam dziś trudne do zrozumienia motywacji ludzi z tamtych lat.

A motywacji były całkiem wyraźne, bardzo konkretne punkty orientacyjne, które przychodziły, w tym i sztuki. Przecież kino to znaczyło o wiele więcej niż teraz. Kiedy czytam książkę "Mówią polegli bohaterowie" – listy żołnierzy – u mnie nie występuje pytania "Dlaczego". Sądząc z listów, a listy były adresowane żonom, matkom, dzieciom – oni myśleli bardzo globalnie, i walczyli nawet nie za jakiś swój kąt, nawet nie za rosję, nie za, na przykład, białoruś lub ukrainę, i nawet nie za zsrr, a za cały świat. Dokładnie tak. W tych listach żołnierze – wszyscy oni pisali w przeddzień bitwy – mówił o osobistej miłości i o dużym obowiązku.

Wszystko to dziś nie jest jasne, jasne. Ale tak było. W moim scenariuszu jest лейтмотивная linia – to jakaś tajemnica zoe, którą próbuje rozwikłać główny bohater – 30-letni młody człowiek. I, w końcu, tę tajemnicę zanika.

Ta tajemnica нематериальна, nie jest ona rewelacyjna, ta tajemnica – wyjaśnienie, jak myśleli te 18-letnie 20-letnie, 30-letni ludzie. Zobacz film i ty też tę tajemnicę dowiesz się!pytanie: jaki gatunek wybrałeś – to dramat, thriller, może być?elżbieta трусевич: wydaje mi się, że to bardzo trudne zadanie – strzelać na temat wielkiej wojny ojczyźnianej. To taka potężna konkurencja – z filmami ростоцкого, siergieja bondarczuka, чухрая. Tu jest potrzebny specjalny, nowy киноязык.

Z jednej strony film o wojnie zawsze historia gatunku (w scenariuszu elementy detektywa), z drugiej strony – nie można ignorować możliwości киносемиотики. To jak los na loterię – można usunąć medalu warstwę i zobaczyć informacje o wygranej. Tak i ze scenariuszem. Jeden zobaczy po prostu ciekawą, жанровую, fascynującą historię z elementami detektywa.

Inny usunie tę warstwę i zobaczy psychologiczny dramat, w którym wszyscy bohaterowie się zmieniają, przechodzi rytuał taka historycznej inicjacji. Trzeci jest w stanie zetrzeć jeszcze jedną warstwę i zobaczyć przypowieść, pełną symboliki. W scenariuszu to wszystko, i mam nadzieję, że umiejętności reżysera pomoże to zrealizować. Pytanie: teraz praca nad scenariuszem już całkowicie zakończona?elżbieta трусевич: tak, scenariusz napisany. Wydaje mi się, zoe trzeba zdejmować dzieło lub nie robić w ogóle.

Pisałam ten skrypt, nie tylko jako scenarzysta, ale i tworzył ten świat z punktu widzenia режиссерских możliwości – прописывая мизансцены, ciekawe rozwiązania montażowe. Ponieważ jestem nie tylko scenariusz, ale i reżyser, jest mi bardzo trudno oddzielić te rzeczy, dla mnie scenariusz to nie tylko драматургическая struktura i dialogi, ale i kompleks wszystkich narzędzi. Pytanie: jakie plany masz?elżbieta трусевич: mnie interesuje nie tylko historyczna tematyka. Teraz piszę scenariusz, na podstawie którego prawdziwa tragedia: w nocy 1 stycznia 2008r. Кольчугино na wiecznym ogniu został żywcem spalony 25-letni aleksiej dienisow, robotnik fabryki "электросталь", który, wracając z nocnej zmiany, zrobił uwaga grupie nastolatków, распивавших napoje alkoholowe bezpośrednio na grobie nieznanego żołnierza.

Bardzo dobrze pamiętam tę historię, ona mnie uderzyła. Pytanie: w ostatnim czasie w rosji nakręcili kilka filmów wojennych, filmów o ii wojnie światowej – nie tylko hity, ale były i psychologiczne dramaty – jakie filmy pan widział, jakie obrazy podobały?elżbieta трусевич: uczę historii kina w mgu i bardzo dobrze wiem radzieckie kino. Jest oczywiste, że współczesne kino w pracach na ten temat przegrywa. Właśnie dlatego, na przykład, "Zapamiętaj imię swoje" siergieja kolosova wygląda bardziej nowocześnie, niż niektóre współczesne filmy, które w najlepszym razie wydają się naiwne, a w najgorszym – tworzy silne wrażenie, że aktorzy są w kadrze nawet oddzielnie od tamtej formy, która na nich na sobie, a w kieszeni ich гимнастерок dokładnie leżą iphone?. To nie jest problem gry aktorskiej lub pracy artysty-постановщика.

Jest to problem reżyserii. Tu potrzebny jest jakiś zupełnie inne podejście. Często mówi się, że najlepsze filmy o wojnie zrobili reżyserzy-kombatanci. To prawda. Z drugiej strony, jelita genialnie napisał o wydarzeniach w 1812 roku (między tymi wydarzeniami i grubą był mniej więcej taki sam czas, jak między nami i wielkiej wojny ojczyźnianej).

Jesteśmy z innej epoki, z innego czasu, człowiek z tamtych czasów zmienił się radykalnie. Nam teraz łatwiej uwierzyć w szaleństwo, niż wyczyn. Myślę, że trzeba uciekać się do symboliki, używać historyczne paralele, pracować z asocjacyjną myślenia. W scenariuszu próbowałam zbudować taką stąd stopień percepcji, aby młody widz najpierw był w stanie zrozumieć zooey, potem poczuć historyczną przynależność do jej obraz, i wreszcie zacząć utożsamiać się z nią. W ogóle, dla mnie historia zoe космодемьянской – to dokumentalna opowieść. Który dzisiaj jest aktualne jak nigdy.

Na ukrainie rozebrano pomnik zoe, a przecież pierwszy kronikarz jej życia, военкор leadów urodził się na ukrainie i zginął tam. Niewiarygodne, że dziś nasza braterska republika uczestniczy w tej demolki. Tak, europie opłaca się tworzyć mity o "Radzieckich najeźdźcach". Przecież rosyjska historia, w porównaniu z tym samym Europejskiej, wygląda o wiele bardziej pozytywne. Europa zawsze prowadziła krwawą politykę zagraniczną w stosunku do innych krajów, począwszy od wypraw krzyżowych i inkwizycji i do kolonizacij.

Ameryka – podobnie. Teraz swoje skróty chcą powiesić na nas. Przerażające, że takie szczere, jak zoe, stają się stanowić kartę przetargową w wielkiej grze politycznej. Oni nas już kiedyś bronili, teraz nasza kolej, aby je chronić!.