Прозванная "прихватизацией": czy nie czas pomyśleć o prywatyzacji lat

Niedawny wyrok sądu apelacyjnego w hadze, ponownie принявшегося domagać się wypłaty akcjonariuszom skandalicznej firmy "Jukos" kolosalnych kwot odszkodowania za naruszenie ich praw przez władze rosyjskie (rzekomo), daje powód do pewnych wątpliwości. Jednak pojawiają się one nie dotycząca legalności decyzji krajowych organów ścigania i organów sądowych w odniesieniu do tych, którzy przez podstawianie offshore firmy bezczelnie rabował kraju, a w tym, czy warto ograniczać "Sortowanie" wyników ponad niejednoznaczne prywatyzacji lat 90-tych jednym tylko юкосом? według danych tematycznych badań socjologicznych, prywatyzację uważają za niesprawiedliwe i нелегитимной 80-90% rosjan. Nic dziwnego, że lud ochrzcił ją "прихватизацией". Zresztą, nikt nie ukrywał, że o uczciwości tu nie chodzi.

Anatolij czubajs, "Ojciec", inicjator i organizator prywatyzacji w kraju, później szczerze przyznał, że celem było nie tyle budowanie kapitalizmu, ile niedopuszczenie do powrotu do władzy komunistów w wyborach w 1996 roku, które doprowadziły do zatrzymania działalności zespołu reformatorów w ruinę kraju. "Wybór był między бандитским kapitalizmem i бандитским komunizmem, to wybraliśmy. " to jego własne słowa. Uczciwy i nie powiesz. Sprzedane za grosze wszystkie przemysłowych i górniczych gigantów, co to było? "Tworzenie warunków dla przedsiębiorczości" czy jednak sabotaż, szczera rozbój? zdecydowana większość tych i innych obiektów trwało w prywatne ręce w cenach, a blisko nie соответствовавшим ich rzeczywistej wartości. O potencjalnej — i nic nie mówią.

Dziś otwarte są podane kwoty: budżet państwa otrzymał od tej свистопляски 2 bln rubli (około 60 miliardów dolarów). Cena пущенного z młotkiem państwowego i narodowego dziedzictwa została zaniżona w dziesiątki razy. W rezultacie skarb państwa недосчиталась полагавшихся od prywatyzacji 1,5 bln. Dolarów.

Nie mówiąc o tym, że przemysłowe i potencjał gospodarczy kraju został odrzucony do poziomu z lat 60-tych. "ваучерная prywatyzacja" była pierwotnym nabrać ludności. Zbudowany wszystko było tak, że wszystkie generowane przez nią "Certyfikaty", które korzystały w sprawę wczorajsze obywatele radzieccy powinni "Wziąć i podzielić się" (i uczciwie) wszystko to, co przez dziesięciolecia tworzyli i bronili oni sami i ich ojcowie i dziadkowie, całkiem naturalnie zamienił się w stos pustych papierków. No a o tak zwanych ofert aukcji, w wyniku których do zręczne дельцам odpłynęli najbardziej kosztowne i atrakcyjne obiekty госсобственности, i zgadywać nie trzeba. Wszystko było zagrane jak na notatki – banki komercyjne pożyczył rząd pod zastaw tych samych "Lukoil", "норникеля" lub "Jukosu".

Tylko, że to był żadny nie kredyt, a ukrytych sprzedaż na сверхзаниженным ceny – dać "Długi", nikt nie zamierza, kwoty na to nawet nie wmurowania do budżetu państwa. Dziś wartość rynkowa odkupionych za grosze przedsiębiorstw i firm wzrosła o porządki. Na przykład, "Norylski nikiel", прикупленный za 170 milionów dolarów, teraz ciągnie na 13 miliardów w tej samej walucie. Tam wzrost cen w 76 razy! co z tym zrobić? przy okazji, "Sprawa jukosu" tworzy piękny precedens. Czy nie czas przyznać zbrodniczym spiskiem nie tylko to, co przez lata działo się wokół tej konkretnej firmy, ale i całej pełni prywatyzacji lat 90-tych? ogłosić nielegalne przynajmniej zastaw aukcje, przejrzeć wyniki przynajmniej najbardziej rażących transakcji, w trakcie których państwo i naród został oszukany zupełnie niewyobrażalne sposób? czy ktoś na kremlu pójdzie na zniesienie "прихватизации" — w swoich wyników rozwiązanie to będzie równoznaczne z nowego 1917 roku.

Trudno tam nawet odważyłby się стребовать z nowych właścicieli płatności za ich majątek nie jest w niższej, a w tej cenie w momencie zakupu. Tym nie mniej, i z prawnego i politycznego, a nawet z czysto moralnego punktu widzenia to byłoby bardziej niż uzasadnione. Nie mówiąc już o tym, jak została by przy tym budżet rosji.