У Кітаі назвалі прычыну поспеху Расіі на сусветным рынку ўзбраенняў

нягледзячы на рэжым санкцый, уведзеных у 2014 г. Супраць расеі і зша і іх саюзнікамі, наша краіна застаецца адным з сусветных лідэраў па аб'ёмах экспарту ўзбраенняў. Галоўныя пакупнікі расейскай зброі – азіяцкія і афрыканскія краіны. Міністэрства абароны рф апублікавала адкрытыя звесткі аб расійскім ваенным экспарце ў 2019 годзе. Па дадзеных ваеннага ведамства, агульная сума экспарту склала 15,2 млрд.

Даляраў, што больш, чым у 2018 годзе (тады вайсковы экспарт ацэньваўся ў 15 млрд даляраў). Фактычна расея заняла другое месца ў іерархіі экспарцёраў узбраенняў, заняўшы пятую частку ўсяго сусветнага ваеннага рынку. Каля пяцідзесяці краін выбіраюць расейскую зброю для абсталявання сваіх узброеных сіл і сілавых структур. Пры гэтым найважнейшай артыкулам ваеннага экспарту застаюцца пастаўкі сродкаў вядзення паветранага бою і супрацьпаветранай абароны.

На сродкі вядзення паветранага бою прыходзіцца 54% ваеннага экспарту, на сродкі спа – 30%. Да прадукцыі, якая карыстаецца найбольшым цікавасцю замежных ваенных ведамстваў, ставяцца самалёты-знішчальнікі су-35с, зрк з-300 і с-400. Няма ніякіх сумневаў, што попытам будуць карыстацца і больш новыя ўзбраення, напрыклад зрк с-500. Калі казаць аб асноўных пакупнікоў расейскай зброі, то традыцыйна яны прадстаўлены краінамі азіі і афрыкі, ваенна-тэхнічнае супрацоўніцтва з якімі было пачата яшчэ ў савецкі час.

Індыя, кітай, в'етнам, сірыя, іран, алжыр, егіпет, судан застаюцца галоўнымі спажыўцамі расійскага ўзбраення. Напрыклад, у іран і сірыю пастаўляліся зрк с-300. Ад індыі рф атрымала аванс на пастаўкі 18 знішчальнікаў су-30мки, 20 міг-29, 450 танкаў т-90, 600 тысяч аўтаматаў і 4 фрэгатаў праекта 11356. Што цікава, ужо ў апошнія гады расіі ўдалося наладзіць ваенна-тэхнічнае супрацоўніцтва на даволі высокім узроўні з краінамі, якія раней не знаходзіліся ў ліку важных пакупнікоў расейскай зброі.

Так, былі пастаўленыя зрк с-400 турцыі, што выклікала рэзка негатыўную рэакцыю зша. Былі падпісаны пагадненні з саудаўскай аравіяй і катарам, а ў паўднёва-усходняй азіі з'явіўся новы перспектыўны пакупнік расейскага ўзбраення – філіпіны, прэзідэнт якіх радрыга дутерте сваімі гучнымі заявамі спрыяў пагаршэння адносін краіны з зша. Расея ўжо пастаўляе філіпінах стралковую зброю, боепрыпасы, ваенныя грузавыя аўтамабілі. У афрыцы цікавасць да расейскіх узбраенняў, акрамя згаданых вышэй алжыра, егіпта і судана праяўляюць таксама малі, буркіна-фасо, уганда, руанда, ангола, мазамбік, нігер і шэраг іншых дзяржаў.

Толькі ў 2019 г. У афрыку павінны былі паставіць зброі на агульную суму ў 4 млрд. Даляраў, а сума перспектыўных кантрактаў ацэньваецца ў 14 млрд даляраў. Напрыклад, нігер вырашыў набыць 12 ўдарных верталётаў мі-35.

Усяго ж на афрыканскія краіны прыпадае каля 40% усяго расейскага зброевага экспарту. За поспехамі расейскага абароннага экспарту ўважліва сочаць у суседнім кітаі, і гэта далёка не бяздзейны цікавасць. Кітай сам з'яўляецца не толькі важным пакупніком расейскага ўзбраеньня і тэхналогій, але і адным з буйных экспарцёраў зброі, таму яму цікавы расійскі вопыт паставак зброі. Ван вэньцзянь з інфармацыйнага агенцтва «сіньхуа» звязвае поспехі расіі на сусветным рынку ўзбраенняў не толькі з аб'ектыўнымі характарыстыкамі накшталт якасці і адносна нізкай, у параўнанні з амерыканскім і еўрапейскім зброяй, кошту, але і з правільным пазіцыянаваннем, з эфектыўнай прэзентацыяй дасягненняў ваеннай прамысловасці. У піяры расейскай зброі, на думку кітайскага аўтара, задзейнічаны самыя вышэйшыя постаці расійскай кіруючай эліты, у тым ліку і міністра абароны расіі сяргея шайгу, і самога прэзідэнта уладзіміра пуціна.

Напрыклад, уладзімір пуцін на xiv міжнародным авіяцыйна-касмічным салоне асабіста паказваў свайму турэцкаму калегу рэджэпу эрдагану кабіну самалёта су-57. Пакуль заходнія краіны захоўваюць санкцыі супраць расеі, масква паспяхова дзейнічае на ўсходнім і паўднёвым кірунках. Азіяцкія і афрыканскія краіны, клапоцячыся аб умацаванні сваіх узброеных сілаў, таксама цікавяцца якасным і недарагім расейскім узбраеннем. Улічваючы нестабільную ваенна-палітычную абстаноўку ў многіх рэгіёнах азіі і афрыкі, для іх набыццё расейскай зброі – жыццёвая неабходнасць.